ΕΙΠΑΝ...

Πλάτων (428 π.Χ. – 347 π.Χ.), αθηναίος φιλόσοφος.


«Η αρετή είναι υγεία και ομορφιά κι ευεξία της ψυχής. Η κακία, αντίθετα, αρρώστια κι ασχήμια και ντροπή.»

Θαλής ο Μιλήσιος

Θαλής ο Μιλήσιος

   Ο Θαλής ο Μιλήσιος, (περ 630/635 π.Χ. - 543 π.Χ.) ήταν αρχαίος Έλληνας, ο πρώτος των επτά σοφών της αρχαιότητας, μαθηματικός, φυσικός, αστρονόμος, μηχανικός, μετεωρολόγος και προσωκρατικός φιλόσοφος, ιδρυτής της Μιλησιακής σχολής της φυσικής φιλοσοφίας.

Ήταν γιος του Εξαμύου και της Κλεοβουλίνης, δραστηριοποιήθηκε στις αρχές του 6ου αιώνα π.Χ. στη Μίλητο. Το όνομά του στην καθαρεύουσα είναι περισπώμενο. Στην αρχαία ελληνική απαντάται ως Θαλής, αλλά και Θάλης, γενική του Θάλητος, στην αρχαία ιωνική διάλεκτο Θάλεω, γενική του Θαλού. Ακολούθως δοτική τω Θάλητι, Θαλή και Θαλεί, αιτιατική: Θάλητα, Θαλήν, Θάλην και Θαλή, κλητική: ώ Θαλή. Την βιογραφία του έγραψε ο Διογένης ο Λαέρτιος.

Ιδιωτική ζωή

   Ο Θαλής γεννήθηκε στην Μίλητο γύρω στο 620 π.Χ. Οι ακριβείς ημερομηνίες της γέννησης και του θανάτου του Θαλή δεν είναι γνωστές με ακρίβεια, άλλα προσδιορίζονται από σκόρπιες αναφορές αρχαίων συγγραφέων. Ο Ηρόδοτος μας πληροφορεί πως ο Θαλής πρόβλεψε την έκλειψη Ηλίου του 585 π.Χ. Ο Διογένης Λαέρτιος σημειώνει πως ο Θαλής πέθανε την περίοδο της 58ης Ολυμπιάδας (548-545 π.Χ.) σε ηλικία 78 ετών.

Ο Θαλής πρόβλεψε την ολική έκλειψη Ηλίου του 585 π.Χ.

   Ο Διογένης Λαέρτιος αναφέρει πως οι γονείς του Θαλή ήταν ο Εξαμύης και η Κλεοβουλίνη που κατάγονταν και οι δύο από οικογένειες Φοινίκων αριστοκρατών. Ο Διογένης ο Λαέρτιος συνδέει μάλιστα την καταγωγή τους με τον Κάδμο. Αναφέρει επίσης δύο εναλλακτικές θεωρίες σχετικά με τον γιο του Θαλή, που ονομαζόταν Κύβισθος. Σύμφωνα με την πρώτη θεωρία ο Κύβιστος ήταν γιος του Θαλή, ενώ σύμφωνα με την δεύτερη ήταν ανιψιός του, τον οποίο είχε υιοθετήσει. Κατά τη δεύτερη εκδοχή ο Θαλής δεν είχε παντρευτεί. Η δεύτερη θεωρία ενισχύεται και από την παράδοση που αναφέρεται στον λόγο που δεν παντρεύτηκε ο Θαλής. Σύμφωνα με αυτή την παράδοση η μητέρα του Θαλή τον παρακινούσε να παντρευτεί άλλα αυτός της ανταπαντούσε πως είναι μικρός για γάμο. Όταν πέρασαν τα χρόνια της ανταπαντούσα πως είναι μεγάλος πια για γάμο. Σύμφωνα με άλλη παράδοση που αναφέρει ο Πλούταρχος, όταν επισκέφτηκε ο Σόλωνας τον Θαλή και τον ρώτησε γιατί δεν παντρεύεται να αποκτήσει διάδοχους, αυτός απάντησε από αγάπη για τα παιδιά.

   Μια άλλη παράδοση αναφέρει πως μία υπηρέτρια κορόιδεψε τον Θαλή όταν αυτός παρατηρώντας τον ουρανό έπεσε μέσα σε ένα πηγάδι, λέγοντας του πως μελετά τα ουράνια άλλα αγνοεί τα γήινα.

   Ο Θαλής αναφέρεται σε διάφορες πηγές συνήθως ως καινοτόμος και πρωτοπόρος για την εποχή του. Υπάρχει διαφωνία σχετικά με τα γραπτά του έργα. Άλλοι υποστηρίζουν πως δεν άφησε γραπτά ενώ άλλοι του αποδίδουν κάποια έργα, ανάμεσα τους το Περί ηλιοστασίων και Περί ισημερίας.

   Ορισμένες αναφορές κάνουν λόγο για επιχειρηματικές δραστηριότητες του Θαλή. Ο Αριστοτέλης στα Πολιτικά δίνει μία διαφορετική ερμηνεία για τις οικονομικές δραστηριότητες που ανέπτυξε. Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη οι συμπολίτες του Θαλή αμφισβητούσαν την χρησιμότητα της φιλοσοφίας αφού αυτή δεν σε βοηθάει να πλουτίσεις. Τότε ο Θαλής έχοντας προβλέψει από τις κινήσεις των άστρων ότι αναμένεται χρονιά πολύ καλής σοδιάς νοίκιασε όλα τα ελαιοτριβεία της Μιλήτου. Την επόμενη χρονιά που η κίνηση υπήρξε αυξημένη έγινε πλούσιος και έτσι απέδειξε στους συμπολίτες του πως με τη σοφία μπορεί κανείς να πλουτίσει όμως δεν είναι αυτός ο σκοπός της.

Πολιτική

   Σύμφωνα με τους αρχαίους συγγραφείς ο Θαλής είχε ανάμιξη στην πολιτική. Βρέθηκε στο προσκήνιο σημαντικών γεγονότων που εκτυλίσσονταν στην Μικρά Ασία κατά τη διάρκεια της ζωής του. Ο Ηρόδοτος αναφέρει πως ο Θαλής είχε προβλέψει ένα χρόνο πριν την ακριβή ημερομηνία της έκλειψης Ηλίου που συνέβη το 585 π.Χ. και συνέπεσε με την μάχη του Άλυ ποταμού μεταξύ των Λυδών και των Μήδων.

   Σε έναν μεταγενέστερο πόλεμο των Λυδών εναντίον των Μήδων οι Λυδοί αδυνατούσαν να περάσουν τον ποταμό Άλυ. ο Θαλής, που εκείνο τον καιρό βρισκόταν στο στρατόπεδο των Λυδών, χώρισε το ρεύμα του ποταμού στα δύο κάνοντάς το διαβατό.

   Ο Διογένης ο Λαέρτιος αναφέρει πως ο Θαλής απέτρεψε τους Μιλήσιους να συμμαχήσουν με τον Κροίσο κατά τη διάρκεια του πολέμου του με τον Κύρο, γεγονός που έσωσε την πόλη αφού τελικά νίκησε ο Κύρος.

Θεωρίες

Κοσμολογία

   Ο Θαλής υπήρξε ο πρώτος που προσπάθησε να εξηγήσει τα φυσικά φαινόμενα με βάση φυσικές διαδικασίες. Χαρακτηριστική ήταν η προσπάθεια του να εξηγήσει το φαινόμενο των σεισμών. Σύμφωνα με τον Θαλή η Γη επιπλέει στο νερό και οι σεισμοί προκαλούνται όταν η Γη κλυδωνίζεται από κύματα του νερού.

   Στην κοσμολογία του φιλόσοφου σημαντικό ρόλο παίζει το νερό (ύδωρ). Του αποδίδονται δύο κοσμολογικές απόψεις:

• Η Γη έχει τη μορφή ενός κυκλικού δίσκου που στηρίζεται στο νερό
• Το νερό είναι η αρχή των πάντων

   Σύμφωνα με τον Αριστοτέλη στο (Περί Ουρανού Β 13) ήταν η αρχαιότερη θεωρία που είχε διατυπωθεί και είχε παραδοθεί από τον Θαλή. Τούτη η άποψη φέρει ίχνη των ομηρικών και των ησιόδειων κοσμολογικών αντιλήψεων, ιδιαίτερα της εικόνας του Ωκεανού ποταμού που περιβάλλει την Γη και είναι πηγή όλων των υδάτων. Η ιδέα, όμως ότι κάτω από τη γη υπάρχουν νερά, στρέφει το ενδιαφέρον της έρευνας προς την πλευρά της Βαβυλωνιακής και της Αιγυπτιακής μυθολογίας και υποδεικνύει ως ένα βαθμό μια άμεση επαφή του Θαλή με τις μυθολογίες της Εγγύς Ανατολής.

   Είτε θεωρούσε ότι το νερό εκτός από κοσμογονική αρχή συμμετέχει στη σύσταση του κόσμου είτε όχι, το σημαντικό είναι ότι ο φιλόσοφος αφαιρεί από το νερό τη θεϊκή του ιδιότητα και το αναγνωρίζει μόνον ως φυσικό σώμα.

Θεολογία

   Όπως μας παραδίδει ο Αριστοτέλης στο Περί Ψυχής Α5 και Α3 ο Θαλής πίστευε πως ο κόσμος είναι γεμάτος θεούς (πάντα πλήρη θεών είναι) και ότι η ψυχή είναι κάτι το κινητικό (κινητικόν τι). Πρόκειται ουσιαστικά για μια αρχαϊκή διατύπωση της θεωρίας του υλοζωισμού, σύμφωνα με την οποία ο κόσμος είναι ζωντανός και έμψυχος, γεγονός που πιστοποιείται από την κινητικότητά του. Ο υλοζωισμός στην νεότερη έννοιά του θεωρεί ως δομικό στοιχείο του κόσμου το φυσικό στοιχείο εννοώντας το ως έμβιο, ως οντότητα στην οποία η ύλη και η ενέργεια είναι αδιάσπαστα ενωμένες.

Φυσική

   Ο Θαλής ο Μιλήσιος ανακάλυψε τις τροπές (ηλιοστάσια), το ετερόφωτο της Σελήνης, καθώς και τον ηλεκτρισμό και τον μαγνητισμό, από τις ελκτικές ιδιότητες του ορυκτού μαγνητίτη και του ήλεκτρου (κεχριμπάρι).

Γεωμετρία

Το Θεώρημα του Θαλή. Για το παραπάνω σχήμα ισχύει:
 DE/DC = AE/AC = AD/AB

   Ο Θαλής αναφέρεται ως σπουδαίος γεωμέτρης. Κέρδισε μάλιστα τον θαυμασμό των Αιγυπτίων μετρώντας το ύψος των πυραμίδων, βασιζόμενος στο μήκος της σκιάς τους και της σκιάς μιας ράβδου που έμπηγε στο έδαφος.

   Γνωστό είναι το Θεώρημα του Θαλή που αναφέρει: όταν παράλληλες ευθείες τέμνονται από δύο άλλες ευθείες τότε τα τμήματα μεταξύ των παραλλήλων που ορίζονται στην μια τέμνουσα, είναι ανάλογα ……

   Στον Θαλή αποδίδονται από τους αρχαίου συγγραφείς πέντε ακόμα αποδείξεις γεωμετρικών προτάσεων που είναι οι ακόλουθες:

1. Η διάμετρος κύκλου διχοτομεί τον κύκλο.
2. Οι κατά κορυφή γωνίες είναι ίσες.
3. Οι παρά τη βάση ισοσκελούς τριγώνου γωνίες είναι ίσες.
4. Αν δυο τρίγωνα έχουν μια πλευρά ίση και τις προσκείμενες σε αυτή γωνίες ίσες, είναι και μεταξύ τους ίσα.
5. Η εγγεγραμμένη σε ημιπεριφέρεια γωνία είναι ορθή.

Γνωμικά

   Στον Θαλή, όπως και στους υπόλοιπους σοφούς, αποδίδονταν διάσημα γνωμικά της αρχαιότητας. Ορισμένα από τα γνωμικά που αποδίδονται στον Θαλή είναι:

• «Γνώθι σ' αυτόν»,
• «Μέτρω χρω»,
• «πρεσβύτατον των όντων θεός αγέννητον γαρ»,
• «κάλλιστον κόσμος ποίημα γαρ θεού»,
• «μέγιστον τόπος άπαντα γαρ χωρεί»,
• «τάχιστον νους δια παντός γαρ τρέχει»,
• «σοφώτατον χρόνος ανευρίσκει γαρ πάντα»..                                                                                                                                                                                                          Πηγή: Βικιπαίδεια

Η Μάχη της Σελλασίας (222 π.Χ.) - Η πτώση της Σπάρτης

Η μάχη της Σελλασίας πραγματοποιήθηκε το 222 π.Χ. ανάμεσα στους Σπαρτιάτες του Κλεομένη και τους Μακεδόνες του Αντιγόνου Δώσωνα στη Σελλασία της Λακωνίας.

Η μεταρρυθμιστική προσπάθεια του Άγι Δ'

Ο Άγις Δ' ήταν βασιλιάς της Σπάρτης που ανήλθε στο θρόνο της το 245 π.Χ. και ήταν γιος του Ευδαμίδα Β'. Έκανε μεγάλες αλλαγές στο πολιτικό σύστημα της Σπάρτης, αλλά ο συμβασιλέας του, ο Λεωνίδας Β' τον ανέτρεψε στα σχέδιά του και οι αντιπάλοι του ακύρωσαν τις μεταρρυθμίσεις του και τον σκότωσαν.

Η μεταρρυθμιστική προσπάθεια του Κλεομένη Γ'

Ο Κλεομένης Γ΄ ήταν βασιλιάς της Σπάρτης, γιος του Λεωνίδα Β' που ανήλθε στο θρόνο το 235 π.Χ. Έκανε και αυτός μεγάλες μεταρυθμίσεις. Επανένταξε τους νόμους του Λυκούργου, εκπαίδευσε το στρατό του με τα πρότυπα της μακεδονικής φάλαγγας, πρότεινε αναδασμό της γης και απελευθέρωση των ειλώτων. Έτσι οι πολίτες έφτασαν τους 4.000 από τους 700 που ήταν.

Ο πόλεμος με την Αχαϊκή Συμπολιτεία

Ο Κλεομένης με τους νόμους αυτούς προκάλεσε έντονη ανησυχία στις γύρω πόλεις και περισσότερο στην ανερχόμενη Αχαϊκή Συμπολιτεία. Ο Κλεομένης όμως εισέβαλλε στη Μεγαλόπολη και κατάφερε να τη λαφυραγωγήσει και να φύγει ανένόχλητος. Αμέσως μετά κατέλαβε τη Μαντίνεια και έδιωξε τους Αχαιούς. Αργότερα κατευθύνθηκε προς την Τεγέα και τις Φερές για να συγκρουστεί με τους Αχαιούς. Εκείνη τότε την εποχή στρατηγός των Αχαιών ήταν ο Υπερβάτας ο οποίος συγκέντρωσε 5.000 - 6.000 στρατιώτες και συγκρούστηκε με τον Κλεομένη στη Δύμη. Νικητής εξήλθε ο Κλεομένης και οι Αχαιοί του ζήτησαν ειρήνη. Ο Κλεομένης δεχόταν την ειρήνη με όρο να γίνει ο αρχηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Οι Αχαιοί δέχτηκαν, αλλά την κρίσιμη ημέρα της συνάντησης των Αχαιών με τον Κλεομένη για την υπογραφή των όρων της συνθήκης ο δεύτερος αρρώστησε. Την ευκαιρία δεν την έχασε ο Άρατος που τότε μετά το θάνατο του Υπέρβατου ήταν στρατηγός της Αχαϊκής Συμπολιτείας. Έτσι προσεταιρίστηκε τους Μακεδόνες που τότε βασιλιάς τους ήταν ο Αντίγονος Γ' ο Δώσων. Ο Αντίγονος τότε έστειλε στην Πελοπόννησο 20.000 πεζούς και 1.400 ιππείς. Μετά από συγκρούσεις στο Άργος, στα Μέγαρα και στη Μεγαλόπολη ο Κλεομένης έχασε τις κτήσεις του εκτός της Σπάρτης.

Πριν τη μάχη

Ο μακεδονικός μαζί με τον αχαϊκό στρατό κατευθύνονταν προς τη Σπάρτη. Οι σπαρτιατικές δυνάμεις που φρουρούσαν τα σύνορα, συναντήθηκαν και αντιπαρατέθηκαν στον αντίπαλο στρατό στην περιοχή της Σελλασίας.

Οι δυνάμεις των Μακεδόνων και των Αχαιών

Ο Αντίγονος Γ΄ Δώσων παρέταξε απέναντι από τους Σπαρτιάτες 27.600 πεζούς και 1.200 ιππείς. Οι Αχαιοί ανάμεσα σε αυτό το στράτευμα παρέταξαν 3.000 πεζούς και 300 ιππείς. Φαίνεται το πρόβλημα της Αχαϊκής Συμπολιτείας να παρατάξει πολλούς πεζούς σε μια μάχη.

Οι δυνάμεις των Σπαρτιατών

Ο Κλεομένης κατάφερε να παρατάξει έναν αριθμό 20.000 οπλιτών και να απελευθερώσει πολλούς δούλους. Ακόμη κατάφερε να πάρει 1.000 μισθοφόρους.

Οι παράταξεις των αντιπάλων

Η παράταξη των Μακεδόνων και των Αχαιών

Οι Μακεδόνες και οι Αχαιοί ήταν απέναντι από το λόφο Εύα. Στο δεξιό άκρο ήταν παρατεταγμένα τμήματα συμμάχων, στο σύνολό τους ψιλοί. Στο κέντρο, είχαν τοποθετηθεί οι Αχαιοί και πίσω το ιππικό τους. Αριστερά είχε ταχθεί ο Αντίγονος επικεφαλής της μακεδονικής φάλαγγας υπό την κάλυψη ελαφρά οπλισμένων.

Η παράταξη των Σπαρτιατών

Η παράταξη του Κλεομένη είχε ταχθεί στο λόφο Εύα. Αριστερά τάχθηκαν οι συμμάχοι και οι περίοικοι υπό τον Ευκλείδα αδερφό και συμβασιλέα του Κλεομένη. Στο δεξιό άκρο βρισκόταν ο ίδιος ο Κλεομένης, αρχηγός των Σπαρτιατών οπλιτών. Στο κέντρο είχαν ταχθεί οι ιππείς, οι ελαφρά οπλισμένοι και οι μισθοφόροι.

Η μάχη

Η μάχη άρχισε με την επίθεση των Μακεδόνων κατά των Σπαρτιατών. Οι Σπαρτιάτες όμως κατάφεραν και απώθησαν τους Μακεδόνες. Όμως οι Μακεδόνες κατάφεραν να διεισδύσουν στην παράταξη των Σπαρτιατών από μια προδοσία ενός αξιωματικού του Κλεομένη, του Δαμοτέλη. Οι Ιλλύριοι και οι Ακαρνάνες σύμμαχοι των Μακεδόνων επιτέθηκαν στο ακάλυπτο άκρο των Σπαρτιατών και τούς πλευροκόπησαν στο λόφο Εύα. Όμως στο δεξιό άκρο, ο Κλεομένης αιφνιδίασε τους αντιπάλους του και ο Αντίγονος σταμάτησε την επίθεσή του στο αριστερό άκρο για να αντιμετωπίσει το δεξιό. Τότε το αριστερό άκρο των Σπαρτιατών υπό τον Ευκλειδα ανασυντάχθηκε και επιτέθηκε και εκείνο κατά των Μακεδόνων. Η μάχη μέχρι τότε ήταν υπέρ των Σπαρτιατών. Ο Φιλοποίμην όμως, ο αρχηγός των Αχαιών, διέταξε την επίθεση των ιππέων στο αριστερό άκρο των Σπαρτιατών. Ο Ευκλείδας δεν κατάφερε να συγκρατήσει την επίθεση των Μακεδόνων ιππέων και οι Σπαρτιάτες υποχώρησαν. Ο Ευκλείδας πολεμούσε απελπισμένα και πέθανε σαν αληθινός Σπαρτιάτης πάνω στη μάχη. Οι νεκροί για τους Σπαρτιάτες ήταν 5.800. Οι αντίπαλοι των Σπαρτιατών, οι Μακεδόνες πρέπει να είχαν 1.000 νεκρούς.

Η σημασία της μάχης

Τη σημασία της μάχης οι Έλληνες την κατάλαβαν πολύ αργότερα με τους Ρωμαίους. Ο Κλεομένης ίσως μπορούσε να ενώσει τους Έλληνες απέναντι στους Ρωμαίους με κυριότερο λόγο τους νόμους του.
Η τοποθεσία της μάχης απείχε περίπου 15 χιλιόμετρα της Σπάρτης και αποτελούσε φυλάκιό της. Σήμερα είναι χωριό με πληθυσμό περίπου 550 κατοίκων.

Βιβλιογραφία :

1. Πολύβιος. Ιστορίες, ii. 65-70.
2. Πλούταρχος. Βίοι Παράλληλοι, 27-28.
3. Παυσανίας. Description of Greece, ii. 9. § 2, 10. § 7, iv. 29. § 9, vii. 7. § 4, viii. 49. § 5.
4. E. Will. Histoire politique du monde hellénistique or the Political History of the Hellenistic World. Paris, 1075.
5. Shimron, Benjamin. Late Sparta: The Spartan Revolution, 243-146 B.C. Buffalo: State University of New York (Dept. of Classics), 1972, pgs. 50-55. ISBN 0-930881-01-X

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com