Συνοπτική καταγραφή των σπουδαιότερων φιλοσόφων της αρχαίας Ελλάδος

Στρατιὲς ὁλόκληρες οἱ Ἕλληνες διανοούμενοι, ἐπιστήμονες καὶ φιλόσοφοι... Πλήθος ἀπειράριθμο οἱ ἰδέες καὶ ἐπιστημονικὲς ἀνακαλύψεις τους, πολλὲς ἀπὸ τὶς ὁποῖες ἔφτασαν μεσα ἀπὸ τὰ βιβλία τοὺς στὸ σήμερα, ἐνῶ πολλαπλάσιες αὐτῶν καταστράφηκαν στο πέρασμα τῶν αἰώνων μαζὶ μὲ βιβλιοθῆκες κοσμοξάκουστες γιὰ τοὺς θησαυροὺς Σοφίας ποὺ περιείχαν.

ΟΜΗΡΟΣ ...ἀφηγεῖται τὴ δράση βασιλιάδων καὶ ἡρώων, παραδίδοντας γιγαντιαία νοήματα ἀρίστου τὲ καὶ κραταιοῦ βίου !

ΗΣΙΟΔΟΣ ... γράφει γιὰ γεωργοὺς καὶ βοσκούς.Περιγράφει τὴ Θεογονία καὶ τὴ δημιουργία τοῦ Κόσμου. Οἱ περιγραφές του (Τιτανομαχία, Γιγαντομαχία κλπ) κρύβουν πολλοὺς συμβολισμοὺς σχετικὰ μὲ τὴ δημιουργία τοῦ κόσμου καὶ τὶς γεωλογικὲς ἀνακατατάξεις ποὺ ἀκολούθησαν

ΙΩΝΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

ΘΑΛΗΣ ὁ Μηλίσιος ... ἀναζητοῦσε τὴν προέλευση καὶ τὴν οὐσία τοῦ κόσμου. Πίστευε πὼς ἡ ὕλη δημιούργησε τὴ γῆ, ἀέρα, φωτιὰ καὶ ἔτσι σχηματίσθηκε ὁ κόσμος.

ΑΝΑΞΙΜΑΝΔΡΟΣ ... μαθητὴς τοῦ Θαλῆ. Πίστευε πὼς τὰ πράγματα γεννήθηκαν ἀπὸ τὸ ἄπειρο καὶ πὼς ὅταν καταστραφεῖ κάτι, ξαναγυρνᾶ σ' ἐκεῖνο ἀπ' τὸ ὁποῖο προῆλθε. Ἔτσι ὁ κόσμος παραμένει ἀναλλοίωτος καὶ ὑπάρχουν στὸ Διάστημα ἄπειροι κόσμοι ποὺ διαδέχονται ὁ ἕνας τὸν ἄλλον. Ἑκατοντάδες χρόνια πρν τὸ Λαβουαζιὲ καὶ τὴν θεωρία τῆς "ἀφθαρσίας τῆς ὕλης" !

ΑΝΑΞΙΜΕΝΗΣ ... μαθητὴς τοῦ Ἀναξιμάνδρου. Συμφωνεῖ μὲ τὸ δάσκαλό του γιὰ τὴ θέση τῆς γῆς στὸ Διάστημα. Ἐπιπλέον πιστεύει πὼς ἡ γῆ εἶναι ἀπεριόριστη, ἐπίπεδη καὶ αἰωρεῖται στὸ διάστημα, ὅπως καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα. Προσέξτε! "καὶ αἰωρεῖται στὸ διάστημα, ὅπως καὶ τὰ ἄλλα ἄστρα"

ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ... θεωρεῖ πὼς ὅλα τα πράγματα εἶναι σὲ ἀδιάκοπη κίνηση, ροὴ καὶ ἐξέλιξη, σὲ ἕνα συνεχὲς γίγνεσθαι : "τὰ πάντα ρεῖ". Δίνει προταιρεότηταστο στοιχεῖο τῆς φωτιᾶς (=ἐνέργεια ;;;). Τὸν κόσμο, λέει, δὲν τὸ ἐφτίαξε κανένας Θεός.

ΕΛΕΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ

ΞΕΝΟΦΑΝΗΣ ... ὀπαδὸς τοῦ μονοθεϊσμοῦ. Ὁ Θεὸς δὲ μοιάζει στοὺς θνητούς, οὔτε στὴ μορφή, οὔτε στὴ σκέψη. Ὁ Θεὸς εἶναι ἕνας, αἰώνιος, ἀμετάβλητος, πανταχοῦ παρών, κυβερνώντας τὰ πάντα ἄϋλος καὶ ἀθέατος. Μία θεολογικὴ προσέγγιση πολὺ κοντινή, ἂν ὄχι ταυτόσημη, μὲ τὴ χριστιανικὴ ἀντίληψη γιὰ τὸ Θεό, 610 χρόνια πρὶν τον Χριστιανισμό !

ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ ... ὑποστήριξε αὐτὰ ποὺ εἶπε καὶ ὁ Ξενοφάνης γιὰ τὸ Θεό.Πίστευε πὼς τὸ μόνο πραγματικὰ ἀληθινὸ ποὺ ὑπάρχει εἶναι ὁ Θεὸς καὶ κατὰ συνέπεια ἐμεῖς καὶ ὅλα γύρω μας εἶναι μία παραίσθηση ποὺ νομίζουμε πὼς εἶναι πραγματικά. Ἂν μπορούσαμε νὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ Θεὸ καὶ τὴ δόξα του, τὰ "φαντάσματα" αὐτὰ θὰ ἐξαφανίζονταν. Περιττὴ κάθε ἐπισήμανση γιὰ ὁμοιότητα μὲ τὴν χριστιανικὴ ἀντίληψη.

ΖΗΝΩΝ ... διετύπωσε μία σειρὰ θέσεων ὑπεράσπισης τοῦ Παρμενίδη. Ὁ τρόπος ποὺ ἀνέπτυξε τὶς θέσεις αὐτὲς στάθηκε ἡ αἰτία νὰ θεωρηθεῖ ὡς ὁ θεμελιωτὴς τῆς διαλεκτικῆς

ΜΕΛΙΣΣΟΣ ... ὀπαδὸς τοῦ Παρμενίδη, πίστευε πὼς οἱ αἰσθήσεις μας ἀπατοῦν. Πράγματι ! δὲν μποροῦμε νὰ δοῦμε ὁλόκληρο τὸ φάσμα τοῦ φωτὸς ! βλέπουμε ἀνάμεσα στὸ Ἰῶδες καὶ τὸ Ἐρυθρό, ἐνῶ πέρα ἀπὸ αὐτὰ ὄχι (ὑπεριῶδες, ὑπέρυθρο)

ΕΠΙΧΑΡΜΟΣ ... προσπάθησε νὰ συμβιβάσει τὶς ἰδέες τοῦ Ἠράκλειτου μὲ αὐτὲς τοῦ Ξενοφάνη ΠΥΘΑΓΟΑΡΑΣ ... οἱ ἀριθμοὶ καὶ τὸ κενὸ ἀποτελοῦν τὴν ἀρχὴ τοῦ κόσμου. Βασικὴ πραγματικότητα εἶναι τὸ "ἕνα", ὁ Θεὸς δηλαδή, καὶ ἀπὸ αὐτὸ τὸ "ἕνα" προέρχονται ὅλα

ΕΜΠΕΔΟΚΛΗΣ ... ἐξηγεῖ τὴν κίνηση τῶν πλανητῶν καθὼς καὶ τὴν αἰτία ἔκλειψης τοῦ ἡλίου. Συμπεραίνει πὼς χρειάζεται κάποιος χρόνος γιὰ νὰ μεταδοθεῖ τὸ φῶς στὸ Διάστημα, τὸν ὁποῖο δὲ μποροῦμε νὰ ὑπολογίσουμε ἐξ αἰτίας τῆς μεγάλης ταχύτητας τοῦ φωτὸς (!). πιστεύει ἀκόμα πὼς τὰ φυτὰ ἐμφανίστηκαν στὴ γῆ πρῶτα ἀπὸ τὰ ζῶα καὶ πὼς ζῶα καὶ φυτὰ διαμορφώθηκαν ἐξελικτικὰ σὲ διάφορα εἴδη. Ἰδέες διατυπωμένες ἀπὸ ἄνθρωπο ποὺ γεννήθηκε 484 χρόνια πρὶν τὸ Χριστὸ καὶ περίπου 2.400 πρὶν τὸν Δαρβίνο

ΑΝΑΞΑΓΟΡΑΣ ... δίδασκε πὼς ὁ Ἥλιος εἶναι μία διάπυρη πέτρα μεγαλύτερη καὶ ἀπὸ τὴν Πελοπόννησο. Πίστευε πὼς ὁ κόσμος μπορεῖ νὰ διαιρεῖται συνεχῶς σὲ ἄπειρα κομμάτια. Θεωρία διάσπασης τοῦ ἀτόμου, 464 χρόνια πΧ ;

ΟΙ ΥΛΙΣΤΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ

ΛΕΥΚΙΠΠΟΣ ... δάσκαλος τοῦ Δημόκριτου. Ὁ κόσμος, γι' αὐτόν, ἀποτελεῖται ἀπὸ αἰώνια, συμπαγῆ καὶ ποιοτικῶς ὅμοια ἄτομα ποὺ κινοῦνται σὲ ἕνα κενὸ χῶρο. Τὰ ἀντικείμενα ἔχουν διαφορετικὴ μορφὴ μεταξὺ τοὺς γιατί τὰ ἄτομά τους ἔχουν διαφορετικὴ σύνθεση

ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ ... ἀναγνωρίζει τὴν ἀμεταβλητότητα καὶ αἰωνιότητα τῆς ὕλης λέγοντας πὼς "τίποτα δὲ γεννιέται ἀπὸ τὸ τίποτα καὶ τίποτα δὲν μεταβάλλεται σὲ τίποτα". Ὑποστηρίζει τὴ θεωρία τοῦ δασκάλου του γιὰ τὸ "ἄτομον"

ΣΟΦΙΣΤΕΣ 

ΠΡΩΤΑΓΟΑΡΑΣ ... συμπατριώτης τοῦ Δημοκρίτου ἀπὸ τὰ Ἄβδηρα τῆς Θράκης. Στήριζε τὶς θεωρίες του στὸν Παρμενίδη καὶ τὸν Ζήνων. Πίστευε πὼς τὸ μόνο πραγματικὸ εἶναι τὸ Ἀνώτερο Ὂν καὶ πὼς ὅλα τα ἄλλα εἶναι πλάσματα τῆς φαντασίας μας.

ΓΟΡΓΙΑΣ ... μαθητὴς τοῦ Ἐμπεδοκλέους ποὺ ὑποστήριξε τὶς ἀπόψεις τοῦ δασκάλου του

ΠΡΟΔΙΚΟΣ ... ἀσχολήθηκε μὲ τὴν ἠθικὴ καὶ ἔγραψε τὸ μύθο τοῦ Ἡρακλῆ ποὺ διαλέγει τὸ δρόμο. Οἱ σοφιστὲς ὑποστήριζαν πὼς ἔπρεπε κατ' ἀρχᾶς νὰ γνωρίσουμε τὴ διάνοιά μας καὶ τὸ μηχανισμό της.

ΛΥΚΟΦΡΩΝ καὶ ΑΛΤΑΔΗΜΑΣ ... ἀνήκουν στοὺς νεώτερους σοφιστὲς ποὺ ἀπέρριπταν τὴν ἀναγκαιότητα τῶν κοινωνικῶν τάξεων, θεωρώντας πὼς ἡ φύση δὲν ἔπλασε κανέναν σκλάβο καὶ πὼς οἱ ἄνθρωποι γεννιοῦνται ἐλεύθεροι. 22 αἰῶνες πρὶν τοὺς Εὐρωπαίους Διαφωτιστές...

ΘΡΑΣΥΜΑΧΟΣ ... μίλησε γιὰ τὴ σχτικότητα τῶν κοινωνικῶν καὶ ἠθικῶν κανόνων καὶ θεωροῦσε πὼς τὸ δίκαιο ἐκφράζει τὸ συμφέρον τοῦ δυνατότερου. πίστευε πὼς οἱ νόμοι εἶναι ἀντίστοιχοί του πολιτεύματος ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐκπορεύονται.

ΣΩΚΡΑΤΗΣ ... πολέμιος τῶν σοφιστῶν. Ἰδεαλιστής, πολέμιος τοῦ ὑλισμοῦ. Κατέβασε τὴ φιλοσοφία ἀπὸ τὸν οὐρανὸ στὴ γῆ, μελετώντας ὄχι μεταφυσικὰ πράγματα ἀλλὰ τὸν ἄνθρωπο. Πίστευε στὴν ἀναγκαιότητα πειθαρχίας πρὸς τοὺς νόμους καὶ τὴ συνεχῆ αὐτοβελτίωση. Σὲ μία ρωμαιοκαθολικὴ προσευχὴ ὑπάρχουν οἱ ἑξῆς στίχοι : Ἅγιε Σωκράτη, πρέσβευε ὑπὲρ ἠμῶν (San Socrates ora pro nobis).

ΠΛΑΤΩΝ ... πιστεύει πὼς γιὰ κάθε τί ποὺ ὑπάρχει στὴ γῆ ὑπάρχει στὸ οὐρανὸ τὸ ἰδανικὸ πρότυπό του, τὸ "καλούπι" τοῦ. Πίσω ἀπὸ τὸν κόσμο τῶν αἰσθήσεων ὑπάρχει ἕνας ἰδεατὸς ἄλλος κόσμος ὁ ὁποῖος εἶναι Τέλειος. Πιστεύει πὼς ἡ ἀθάνατη ψυχὴ τοῦ κάθε ἀνθρώπου ζεῖ ἀνάμεσα στὰ "τέλεια" πρότυπα, ἐνῶ τὰ φθαρτὰ σώματά μας ἀνάμεσα σὲ ἀτελεῖς "σκιές" τῶν προτύπων. Διατύπωσε τὴν πρώτη ὁλοκληρωμένη ἄποψη γιὰ μία κοινωνία ποὺ σήμερα θὰ τὴ χαρακτηρίζαμε ὡς "σοσιαλιστική".

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ ... θεμελιώνει τὴ Λογικὴ καὶ βάζει σὲ τάξη τὶς ἀνθρώπινες ἰδέες. Μελετᾶ τὴ φύση σὲ ὅλες της τὶς ἐκφάνεις καὶ συγγράφει 170 ἔργα ἀπὸ τὰ ὁποῖα διασώθηκαν μόνο τὰ 47. Εἶναι ὁ τελευταῖος μεγάλος Ἕλληνας φιλόσοφος καὶ ὁ πρῶτος Εὐρωπαῖος. Οἱ ἀπόψεις τοῦ διαποτίζουν ἀπόλυτα τὴν εὐρωπαϊκὴ σκέψη ὡς καὶ τὸν 18ο αἵ. Εἶναι ἀδύνατο μέσα σὲ 5 γραμμὲς νὰ δώσουμε μία συνοπτικὴ ἔστω παρουσίαση τοῦ πολυσχιδοῦς ἀριστοτελικοῦ ἔργου...

Πηγή: http://www.ellinikoarxeio.com/2010/11/philosophers-of-ancient-hellas.html#ixzz1wfEpE900

Παίζω….όπως παλιά…

Ρολογά -ρολογά τι ώρα είναι;…Ωρα για παιχνίδι.
Οχι με το λαπ- τοπ ,ούτε με το πλει-στεισον.Αλλά με τη μπάλα ,το τόπι και τις κούκλες μας…
Ετσι …’οπως παλιά…
Τα παιχνίδια μας ήταν ομαδικά  και πάντα έξω από το .σπίτι.Στις αυλές ,στις πλατείες, στα γήπεδα,και στα σοκκάκια.
Κανείς δεν μπορούσε να παίξει μόνος του,μιας και τα παιχνίδια μας βασίζονταν στην συνεργασία και την συντροφικότητα.Ακόμα και όταν ”κουμπαρεύαμε” κάνοντας τις κυρίες απαραίτητη ήταν και η φιλενάδα η οποία έκανε πάντα την φιλοξενούμενη μας,την φίλη μας, την ”κουμπάρα μας”.
Ας τα θυμηθούμε λίγο.
Τα ομαδικά παιχνίδια παίζονταν πάντα σε χώρους ανοιχτούς.Ακόμα θυμάμαι τις φωνές και τις φασαρίες που κάναμε και ξεσηκώναμε τις γειτονιές.
Στην δικιά μου μάλιστα γειτονια υπήρχε και ένας γέρος  που ενοχλούνταν , και μας  σταματούσε σχεδόν πάντα το παιχνίδι,το οποίο παίζαμε μπροστά στο σοκκάκι του σπιτιού του γιατί είχε το μεγαλύτερο άνοιγμα.
Ηταν τόσο αυστηρός και μεγαλόσωμος που στα μάτια μας φάνταζε γίγαντας .Στην θέα του και μόνο όπου φύγει φύγει.
Και είμασταν τόσα πολλά παιδιά σε κάθε γειτονιά που κοιτώντας τώρα τους χώρους αναρωτιέμαι πως χωρούσαμε..
Σχεδόν πάντα αφήναμε και κάποιους απέξω σε κάποιους γύρους γιατί ο αριθμός των παιχτών ήταν συγκεκριμένος .
Παιχνίδια με μπάλα.
Τα μήλα.
Παιχνίδι κλασικό  γνωστό σε όλους.Οποιος έπιανε περισσότερες φορές την μπάλα (μήλα) ήταν και ο νικητής.
Το κορόιδο.
Τρείς παίχτες,και στόχος ήταν  ο μεσαίος να μην πιάσει την μπάλα.
Απλό ένα….απλό δύο..κοκ
Παιχνίδι που επαιζαν μονο δύο .Φιγούρες με την μπάλα χτυπώντας την στον τοίχο.
Και φυσικά το ποδόσφαιρο.
Τα παλαιότερα χρόνια αποτελούσε αποκλειστικά τα αγόρια.Σιγά-σιγά όμως μπήκαν και τα κορίτσια στο γήπεδο και τους ”πηρανε φαλάγγι”’(φράση της ομάδας του Γ.Κατωμερίου)
Οι ομάδες μικτές ,οι μπάλες φτηνές ,τα τέρματα αυτοσχέδια,(πέτρες συνήθως)τα οποία ”μίκραιναν” κιόλας κατά την διάρκεια του αγώνα,ανάλογα με την εξέλιξή του.
Ποιός ξεχνάει τα ιστορικά Ντερμπυ μεταξ’υ των τριών χωριών και το φανατισμό των οπαδών της κάθε ομάδας…
Κάθε Καλοκαίρι,αλλά και στις σχολικές εκδρομές που συνήθως συναντιόνταν και τα τρία σχολεία και άρχιζε ο αγώνας.Στην Μισσοή,στα Αμπέλια,Στην Λίμνη,και αργότερα στο γήπεδο του Κατωμερίου.
Πόσα ταλέντα ξεχώρισαν ,πόσα ειδύλεια εξελίχθηκαν,πόσοι καυγάδες έγιναν….
Παιχνίδια της αυλής…
Η Ντάνα (Κουτσό)
Περισσότερο το παίζαμε στο σχολείο γιατί οι μανάδες μας φώναζαν επειδή η κιμωλία που ήταν απαραίτητη για την χάραξη του πλαισίου δεν εφευγε εύκολα από το τσιμέντο.
Παρόλ΄αυτά έβλεπες συχνά την χάραξη της ντάνας σε πολλά σημεία.Βασικό και απαραίτητο εργαλείο το ”πετούνι” το οποίο έπρεπε μάλιστα ναναι και πολύ καλά τριμένο .Οσο πιο λείο τόσο καλύτερο…
-Αλάτι χοντρό αλάτι ψιλό ,έχασα τη μάνα μου και πάω να τη βρώ…
-Πούντο πούντο το δαχτυλίδι,ψάξε ψάξε ,δεν θα το βρείς…
-Ενα λεπτό κρεμύδι,Γκέο Βαγγέο,ένα λεπτό κρεμύδι σκάσε Βαγγέο.
Και ποιόνε παντρεύεται…….Και αυτός που παντρεύαμε πάντα ντροπαλός και ποτέ δεν ήθελε αυτόν που του (της)δίναμε.
-Σχοινάκι…
-Πεντόβολα…
-Πινακωτή-Πινακωτή από το άλλο μου το αυτί….
-Κομάν -Κομάν..
-Κλέφτες και αστυνόμοι...
-Ρολογά- ρολογά…
-Αγαλματάκια ακούνητα ,αμίλητα ..

-Κρυφτό…
-Κυνηγητό..
Πολλά απο αυτά καθαρά αγορίστικά και άλλα κοριτσίστικα.
Είχαμε όμως και τα πρώτα επιτραπέζια.Γκρινιάρης και Φιδάκι,Κρεμάλα, και παιχνίδια που φυσικά απαιτούσαν εργαλεία,όπως…
Σβούρα για το ”παρτα ολα” ,λαστιχέρα,και δεκάρες για το ΄”κορώνα η γράμματα”
Ενα από τα αγαπημένα αυτόσχέδια των αγοριών ήταν και το φυσοκάλαμο,που το χρησιμοποιούσαν για να πετάνε με δύναμη…μπουρνέλες γιαυτό απαιτούσε και το ανάλογο πάχος.
Τα κορίτσια αντίστοιχα ‘‘κουμπάρευαν” με κούκλες,αυτοσχέδιες η αγοραστές,στις οποίες εκαναν τρύπα στο στόμα και τις τάιζαν με κανονική τροφή.Ακόμα δεν ξεχνάω την χαρακτηριστική μυρωδιά που έπαιρναν μετά από λίγο καιρό οι πάνινες η πλαστικές κούκλες μας.
Ενα αλλο κοριτσίστικο παιχνίδι ήταν ο αργαλειός.Σε κεραμίδι δέναμε κλωστές και φτιάχναμε τα δικά μας υφαντά με λάνες(νήματα)σε διάφορα χρώματα.
Και μετά ήρθαν τα κουζινικά,ο Σπιρτούλης στο σπιρτόκουτό του,οι χαλκομανίες,οι συλλογές από χαρτοπετσέτες,χαρτιά αλληλογραφίας,γραμματόσημα κ.α.
Και μεγαλώνωντας λίγο εκει κοντά στο γυμνάσιο είχαμε το ”Λεύκωμα”.Ερωτες,προδομένες φιλίες,μπηχτές,με ψευδώνυμο.
—Τι εστί αγάπη–
—Τι εστί φιλία–
Και στο τέλος—Βγάλτε τις μάσκες–
—-Από λεύκωμα—–
Τι εστί φιλία
Φιλία λέξη ιερή
φιλία λέξη θεία
και πάρε για παράδειγμα
Ελλάδα και Τουρκία.——-
Αλλά και η φαντασία μας έφτιαχνε σενάρια και εμείς ως ηθοποιοί παίζαμε του αντίστοιχους ρόλους .Παντα οι ιστορίες ”πλαθονταν ”επί τόπου και ήταν εμπευσμένες από την οικογένεια την παράδοση και αργότερα από την τηλεόραση.
Κάποιες φορές στήνονταν και σκηνικά, και άλλες παίζαμε στα σπίτια τις κυρίες ,όταν έλειπε η μάνα μας από το σπίτι.
Κάπου στα 1980 ήρθαν και τα πρώτα παιχνίδια της παιδικής χαράς.Κούνιες και γύρω-γύρω.Ατέλειωτη ζαλάδα,ατέλειωτη χαρά.
Ατάκες που ”επαιζαν ”πολύ…
…Δεν σε παίζω…
…Είσαι ψεματούρης…
….Τα φτιαξες…
…Εκαμες ματάκι…
…Εκαμες καλπουριά…
Γιατί σε κάθε παιχνίδι γίνονταν και από μια ζαβολιά,και όλο και κάποιος αδικούνταν και μετά ”χόλιαζε”.
Ετσι ήταν τα παιχνίδια μας.Ομορφα,ομαδικά,και έξω στο φως και στις αυλές.
Σήμερα άραγε πόσο ομαδικά μπορεί είναι τα παιχνίδια που παιζουν τα παιδιά,στην αλάνα ενός δωματίου μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή τους;
Τότε  παίζαμε μέχρι να νυχτώσει τώρα τα παιδιά μπορούν να παίζουν μόνο νύχτα,γιατί τότε γυρνάνε από τα φροντηστήρια,τα κολυμβητήρια και τις ξένες γλώσσες.
Τότε κανείς δεν μπορούσε να παίξει μόνος του,τώρα η ομάδα έγινε μονάδα.Ενας εναντίον ενός,και χωρίς να γνωρίζονται απαραίτητα οι αντίπαλοι.Και ας είναι στην άλλη άκρη του κόσμου.
Αλλες εποχές ,άλλες ανάγκες,άλλες συνήθειες.
Ομως ας προσπάθήσουμε να κρατήσουμε τουλάχιστον την επαφή,και ας μάθουμε στα παιδιά μας ότι η νίκη έρχεται όταν κοιτάς τον αλλο κατάματα.Μονο ετσι εκτιμάς τον αντίπαλο,και τον αντιμετωπίζεις ανάλογα.
Ολα τα άλλα είναι εικονική πραγματικότητα,και η ζωή δεν είναι παχνίδι σε οθόνη,είναι  γήπεδο που για να σκοράρεις πρέπει να βοήθήσουν και οι συμπαίχτες σου.
Εμείς αυτό μάθαμε παίζοντας όλοι μαζί.Εκεί έξω στον ήλιο,με νικητές χωρίς έπαθλα,γιατί ο στόχος ήταν να παίζεις και όχι απαραίτητα να κερδίζεις.
Σημασία έχει να μάθεις να αγωνίζεσαι και να ξέρεις να χάνεις.Αυτό είναι το δύσκολο.
Οπως παλιά……

Πηγή:   meganisinews

Ιθάκη

Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
Να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος.
Πολλά τα καλοκαιρινά πρωϊά να είναι
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
θα μπαίνεις σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
να σταματήσεις σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες ν' αποκτήσεις,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
όσο μπορείς πιο άφθονα ηδονικά μυρωδικά,
σε πόλεις Αιγυπτιακές πολλές να πας,
να μάθεις και να μάθεις απ' τους σπουδασμένους.

Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου.
Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει
και γέρος πια ν' αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ'έδωσε τ' ωραίο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θάβγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.

Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Επιβεβαιώνονται τα οφέλη της μαύρης σοκολάτας

Αυστραλιανή μελέτη επιβεβαιώνει τα οφέλη στην πρόληψη του εμφράγματος από την τακτική κατανάλωση της μαύρης σοκολάτας.
Η μελέτη αυτή που πραγματοποιήθηκε από το Πανεπιστήμιο Μόνας της Μελβούρνης σε 2.013 Αυστραλούς, τα αποτελέσματα της οποίας δημοσιεύονται στο British Medical Journal, επιβεβαιώνει τα σημαντικά οφέλη από την κατανάλωση της μαύρης σοκολάτας με μεγάλη περιεκτικότητα σε κακάο.
Η καθημερινή κατανάλωση, για μια περίοδο δέκα ετών, 100 γραμμαρίων σοκολάτας περιεκτικότητας τουλάχιστον 70% σε κακάο, επέτρεψε την αποτροπή 70 θανατηφόρων καρδιακών επεισοδίων και 15 μη θανατηφόρων σε 10.000 ανθρώπους.
"Τα συμπεράσματά μας δείχνουν ότι η σοκολάτα μπορεί να αποτελέσει μια εναλλακτική ή ένα συμπλήρωμα στη φαρμακευτική αγωγή σε ανθρώπους με αυξημένο κίνδυνο για καρδιαγγειακή νόσο", τονίζει η 'Ελα Ζόμερ, υπέυθυνη για τη μελέτη αυτή.
Η σοκολάτα είναι πλούσια σε πολυφαινόλες, ισχυρά, φυσικά αντιοξειδωτικά που μειώνουν το στρες και περιορίζουν τους κινδύνους για καρδιαγγειακές νόσους, καρκίνο και άλλες χρόνιες ασθένειες.

Πηγή :    Pathfinder News

To δρυοδάσος της Φολόης

Σημείο αναφοράς για το δασικό πλούτο της ορεινής Ηλείας και γενικότερα της Ελλάδας, αποτελεί το περίφημο δρυοδάσος της Φολόης. Είναι μοναδικό όχι μόνο σε ομορφιά αλλά και ιδιαιτερότητα σε όλη την Ευρώπη το αυτοφυές αυτό δάσος, σπερμοφυούς μορφής με τις θεόρατες πλατύφυλλες βελανιδιές του.

Το δάσος αυτό βρίσκεται στο Οροπεδίο της Φολόης, στους νότιους πρόποδες της Οροσειράς του Ερυμάνθου και απέχει μόλις 25 χιλιόμετρα από την κοιτίδα του Ολυμπισμού, την Αρχαία Ολυμπία. Η οδική πρόσβαση στην περιοχή του δάσους γίνεται

• από την πρωτεύουσα του Νομού Ηλείας, τον Πύργο, περνώντας από την Αρχαία Ολυμπία και το Λάλα,
• από την Τρίπολη, είτε μέσω Αρχαίας Ολυμπίας, είτε μέσω Δίβρης (αρτηρία 111) και Κούμανης
• από την Πάτρα μέσω Πανόπουλου (αρτηρία 111), και Κούμανης.

Το δρυοδάσος της Φολόης εκτείνεται μέσα στις συλλεκτήριες λεκάνες των ποταμών Ερύμανθου η Ντοάνα ανατολικά, που αποτελεί και το φυσικό όριο μεταξύ Ηλείας και Αρκαδίας και του Ομηρικού ποταμού Σελλήεντα ή Ηλειακού Λάδωνα νοτιοδυτικά. Η έκταση που καλύπτει το δρυοδάσος Φολόης ανέρχεται στα 25.000 στρέμματα και ανήκει κατά απόλυτο νομή και κυριότητα στο ελληνικό Δημόσιο.

Μυθολογία

Το θεσπέσιο δρυοδάσος της Φολόης, τόπος μοναδικός και ιδανικός από φυσική ομορφιά και πλούσια βλάστηση, ερέθισε τη φαντασία των Αρχαίων Ελλήνων, οι οποίοι τοποθέτησαν στην άγρια φύση της Φολόης την κατοικία των μυθικών κενταύρων. Έτσι φαντάστηκαν πως θα ζουν οι γίγαντες εκείνοι με τη ζωώδη ισχύ.

 Ένας από τους άθλους του Ηρακλή συνδέεται με το δάσος της Φολόης. Είναι εκείνος που αναφέρεται στον Ερυμάνθιο Κάπρο και στους Κενταύρους της Φολόης. Πηγαίνοντας ο Ηρακλής προς το όρος Ερύμανθος για να απαλλάξει την περιοχή από τα δεινά που προκαλούσε ο "δαιμόνιος" Ερυμάνθιος Κάπρος, φιλοξενήθηκε από τον Κένταυρο Φόλο, που του προσέφερε όλα τα καλά: κρέας από κυνήγι και άφθονο κρασί πρώτης ποιότητας, δώρο του Θεού του οίνου και της καλοπέρασης, του Διόνυσου.

Ήταν όμως τόσο δυνατό το άρωμα από το θεϊκό κρασί, που αναστατώθηκαν οι γύρω Κένταυροι και επιτέθηκαν στην παρέα με βράχους και ξεριζωμένα δέντρα. Ο Ηρακλής σηκώθηκε από το τραπέζι και τους αντιμετώπισε με τα φονικά του βέλη. Κατάφερε να εξολοθρεύσει μερικούς από τους μαινόμενους Κενταύρους, ενώ τους υπόλοιπους τους κυνήγησε μέχρι το ακρωτήριο Μαλέας απαλλάσσοντας έτσι την περιοχή από την παρουσία τους. Στην επιστροφή του από το ακρωτήριο Μαλέας, ο Ηρακλής βρήκε το φίλο του Φόλο να πεθαίνει. Τον είχε πληγώσει κατά λάθος με ένα από τα δηλητηριασμένα του βέλη. Περίλυπος ο Ηρακλής ενταφίασε το φίλο του στην περιοχή και της έδωσε το όνομα του Φολόη. Στη συνέχεια πήρε το δρόμο για το βουνό του Ερύμανθου για να επιτελέσει τον τέταρτο άθλο του με "θύμα" τον Ερυμάνθιο Κάπρο.

Αρχαιότητα

Στην αρχαιότητα το οροπέδιο Φολόης ήταν κατάφυτο και πυκνότατο από δρύες, πεύκα, πουρνάρια, αριές, κουμαριές κ.α. Στα δυτικά του οροπεδίου της Φολόης ήταν η Ηλειακή Ακρώρεια στην οποία δέσποζε η πλέον αξιόλογη πόλις της, ο Αασιών. Η πόλις αυτή καταστράφηκε ολοσχερώς το 396 μ.Χ. από τον Αλάριχο. Ίχνη της αρχαίας ακρόπολης σώζονται και σήμερα.

Στα αρχαία χρόνια το δάσος Φολόης είχε άγρια ζώα: λύκους, ελάφια, δορκάδες. κάπρους, τσακάλια, κουνάβια, ικτίνους. αλεπούδες, λαγούς, πολλά πουλιά και αφθονία από ερπετά και έντομα. Δικαίως ο ποιητής Αντίπατρος από τη Σιδώνα ονομάζει το δάσος της Φολόης. δάσος της θηρονόμου (=που έχει άγρια ζώα) Φολόης. Ο δε Ξενοφών αποκαλεί το δάσος της Φολόης εξαιρετικό κυνηγότοπο άγριων ζώων.

Νεότερα χρόνια

Στις θέσεις Πούσι και Μποντίνι του δρυοδάσους Φολόης. τον Ιούνιο του 1821 έλαβε χώρα φονικότατη και σημαντική σε αποτέλεσμα μάχη μεταξύ των Ελλήνων μαχητών και των Τουρκαλβανών του Λάλα και των Τούρκων του Γιουσούφ Πασά της Πάτρας με αίσια εξέλιξη για τους Έλληνες.

Στη θέση Πούσι του δρυοδάσους Φολόης στις 9/12/1943 έλαβε χώρα σκληρή και αποφασιστική μάχη μεταξύ των ανταρτών του III τάγματος του ΕΛΑΣ και των Γερμανών, που είχε ως αποτέλεσμα τη ματαίωση της ολοκλήρωσης του κλοιού των ελληνικών δυνάμεων που βρίσκονταν στον ορεινό όγκο του Ερύμανθου.

Πηγή :    http://www.foloiproject.gr/

ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΩΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

 

Της Αγιά Σοφιάς

Σημαίνει ο Θεός, σημαίνει η γη, σημαίνουν τα επουράνια,
σημαίνει κι η Αγιά Σοφιά, το Μέγα Μοναστήρι,
με τετρακόσια σήμαντρα, κι εξηνταδυό καμπάνες.
Κάθε καμπάνα και Παπάς, κάθε Παπάς και Διάκος.
Ψάλλει ζερβά ο βασιλιάς, δεξιά ο πατριάρχης,
κι απ' την πολλή την ψαλμουδιά εσειόντανε οι κολόνες.
Nα μπούνε στο Χερουβικό και να βγει ο Βασιλέας.
φωνή τους ήρθε εξ ουρανού κι απ' αρχαγγέλου στόμα:
"Πάψετε το Χερουβικό, κι ας χαμηλώσουν τ' Άγια,
παπάδες πάρτε τα ιερά, και σεις κεριά σβηστείτε,
γιατί είναι θέλημα Θεού η Πόλη να τουρκέψει.
Μον' στείλτε λόγο στη Φραγκιά να 'ρθουνε τρία καράβια,
τό 'να να πάρει το Σταυρό, και τ' άλλο το Ευαγγέλιο,
το τρίτο το καλύτερο την Άγια Τράπεζά μας,
μη μας την πάρουν τα σκυλιά και μας τη μαγαρίσουν".
H Δέσποινα εταράχτηκε, και δάκρυσαν οι εικόνες.
-Σώπασε Κυρά Δέσποινα, και μην πολυδακρύζεις,
πάλι με χρόνους, με καιρούς, πάλι δικά μας θα 'ναι.

Δημοτικό τραγούδι  

Ο τελευταίος Παλαιολόγος 

- Τον είδες με τα μάτια σου, γιαγιά τον Βασιλέα
ή μήπως και σου φάνηκε, σαν όνειρο να πούμε,
σαν παραμύθι τάχα;
- Τον είδα με τα μάτια μου, ωσάν και σένα νέα,
Πα να γενώ εκατό χρονών, κι ακόμα το θυμούμαι
σαν νάταν χθες μονάχα.
- Απέθανε, γιαγιά;
- Ποτέ, παιδάκι μου, κοιμάται.
- Και τώρα πια δεν ημπορεί
γιαγιάκα να ξυπνήση;
- Ω, βέβαια! Καιρούς καιρούς,
σηκώνει το κεφάλι,
και βλεπ' αν ήρθεν η στιγμή,
πόχει ο Θεός ορίσει.
- Πότε, γιαγιά μου, πότε;
- Οταν τρανέψης, γιόκα μου,
να αρματωθείς, και κάμης,
τον όρκο στην Ελευθεριά,
συ κι όλη η νεολαία,
θα σώσετε την χώρα.
Κι ο βασιλιάς θα σηκωθεί
τον Τούρκο να χτυπήση.
Και χτύπα-χτύπα, θα τον πα
πίσω στην κόκκινη μηλιά,
και πίσω από τον ήλιο,
που πια να μη γυρίση!

 Γεώργιος Βιζυηνός (1882)

Μαρμαρωμένε Βασιλιά

Και ρίχτηκε με τ' άτι του μες στων εχθρών τα πλήθια,
το πύρινο το βλέμμα του σκορπούσε την τρομάρα,
και το σπαθί του τη θανή. Στα χάλκινά του στήθια,
εξέσπασε η όργητα σε βροντερή κατάρα.

Εθόλωσαν τα μάτια του. Τ' αγνό το μέτωπό του,
θαρρείς ο φωτοστέφανος της Δόξας τ' αγκαλιάζει.
Κι έπεσε χάμου ο Τρανός! Θρηνήστε το χαμό του.
Μα, μη! Σε τέτοιο θάνατο ο θρήνος δεν ταιριάζει.

Κι έπεσε χάμου ο Τρανός! Κυλίστηκε στο χώμα,
ένας Τιτάν π' ακόμα χτες εστόλιζ' ένα θρόνο,
κι εσφάλισε - οϊμένανε! - για πάντ' αυτό το στόμα,
που κάθε πίκρα ρούφαγε κι έχυν' ελπίδες μόνο,

Μαρμαρωμένε Βασιλιά, πολύ δε θα προσμένεις.
Ένα πρωί απ' τα νερά του Βόσπορου κει πέρα
θε να προβάλει λαμπερός, μιας Λευτεριάς χαμένης,
ο ασημένιος ήλιος. Ω, δοξασμένη μέρα!

 Κωνσταντίνος Καρυωτάκης

Η 559η επέτειος από την άλωση της Κωνσταντινούπολης

  

  

  

Σαν σήμερα Τρίτη 29 Μαΐου όταν ο σουλτάνος Μωάμεθ Β' μπήκε θριαμβευτής στην Κωνσταντινούπολη και κατέρρευσε οριστικά η Βυζαντινή Αυτοκρατορία

Σαν σήμερα πραγματοποιήθηκε η άλωση της Κωνσταντινούπολης που υπήρξε το αποτέλεσμα της πολιορκίας της βυζαντινής πρωτεύουσας από τις 6 Απριλίου έως τις 29 Μαΐου 1453 (Ιουλιανό ημερολόγιο) και σήμανε το οριστικό τέλος της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.

Η Κωνσταντινούπολη σστα 1.100 χρόνια ζωής της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας,  είχε πολιορκηθεί αρκετές φορές αλλά μόνο μία φορά είχε πέσει στα χέρια των εχθρών, το 1204 από τους Σταυροφόρους της Δ' Σταυροφορίας.

Μετά το 1204 στην πόλη εγκαθιδρύθηκε ένα αδύναμο Λατινικό βασίλειο και οι υπόλοιπες περιοχές της Αυτοκρατορίας είχαν διασπαστεί σε επί μέρους βασίλεια.

Ένα από αυτά, η ελληνική Αυτοκρατορία της Νίκαιας κατάφερε να επικρατήσει στην περιοχή και να ανακτήσει την Πόλη το 1261.

Τους επόμενους δύο αιώνες, η εξασθενημένη Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεχόταν συνεχείς επιθέσεις από Λατίνους, Σέρβους, Βουλγάρους και ιδιαίτερα από τους Οθωμανούς Τούρκους.

Το 1453 στην Αυτοκρατορία ανήκαν εκτός από την ίδια την Κωνσταντινούπολη και τα περίχωρά της, το μεγαλύτερο τμήμα της Πελοποννήσου, με επίκεντρο τον Μυστρά.

Η Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας, ένα ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε το 1204 στην άκρη της Μικράς Ασίας και κατάφερε να επιβιώσει όλο αυτό το διάστημα, αποτελούσε εντελώς ξεχωριστή από το Βυζάντιο πολιτική οντότητα.

Στο οθωμανικό στρατόπεδο, για τον Μωάμεθ Β', είκοσι ενός μόλις ετών το 1453, χαρακτήρα, όπως υποστηρίζει ο βυζαντινολόγος Βασίλιεφ, ιδιαίτερα σκληροτράχηλο και φιλοπόλεμο, η κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης είχε καταστεί έμμονη ιδέα. 

Διασώζεται ότι έμενε άυπνος για συνεχείς νύχτες, χαράσσοντας στο χαρτί το σχέδιο της πόλης και σημειώνοντας τα σημεία που μπορούσαν να προσβληθούν ευκολότερα.

Ο Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ' από την άλλη πλευρά, που διακρινόταν για την ενεργητικότητα και την ανδρεία του, κατέβαλε γενναιόδωρες προσπάθειες να περισώσει από την Αυτοκρατορία ό,τι ήταν δυνατό.

Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν ότι ο βυζαντινός Αυτοκράτορας κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια σε αυτόν τον άνισο αγώνα, η φρουρά όμως της πόλης μόλις έφθανε τις λίγες χιλιάδες.

Τα πρώτα οθωμανικά αποσπάσματα έκαναν την εμφάνιση τους στις 2 Απριλίου, ενώ ολόκληρο το στράτευμα έφτασε σταδιακά έξω από τα τείχη της πόλης έως τις 5 Απριλίου. Την ίδια ημερομηνία έφτασε και ο σουλτάνος με τις τελευταίες μονάδες και αμέσως απέκλεισε την πόλη από στεριά και θάλασσα.

Στις 6 Απριλίου κηρύχθηκε επίσημα η πολιορκία από τον Μωάμεθ Β', αφού πρώτα, σύμφωνα με τα έθιμα της εποχής, η πρόταση του για να παραδοθεί η πόλη υποσχόμενος ότι θα σέβονταν την ζωή και την περιουσία των κατοίκων απορρίφθηκε από τους Βυζαντινούς.

Ο συνεχής βομβαρδισμός της πόλης, που δεν διακόπηκε για αρκετές βδομάδες καθόλου, εξάντλησε εντελώς τον πληθυσμό, ενώ άντρες, γυναίκες παιδιά, ιερείς, μοναχοί προσπαθούσαν να αποκαταστήσουν τις πολυάριθμες ρωγμές του τείχους.

Η πολιορκία είχε ήδη διαρκέσει πενήντα μέρες. Ταυτόχρονα στο οθωμανικό στρατόπεδο επικρατούσαν φήμες, πιθανόν ψεύτικες, για την πιθανή άφιξη πολυάριθμου χριστιανικού στόλου από τη Δύση, κάτι που ανάγκασε τον Μωάμεθ να εντείνει την προσπάθεια για κατάληψη της πόλης.

Στις 21 Μαΐου, ο σουλτάνος έστειλε πρέσβη στην Κωνσταντινούπολη. Ζητούσε την παράδοση της πόλης με την υπόσχεση να επιτρέψει στον Αυτοκράτορα και σε όσους το επιθυμούσαν να φύγουν με τα υπάρχοντά τους.

Επίσης, θα αναγνώριζε τον Κωνσταντίνο ως ηγεμόνα της Πελοποννήσου. Τέλος, εγγυόταν για την ασφάλεια του πληθυσμού που θα παρέμενε στην πόλη. Οι αντιπροτάσεις του Κωνσταντίνου διαπνέονταν από πνεύμα αξιοπρέπειας και αποφασιστικότητας. Δέχονταν να πληρώσει υψηλότερους φόρους υποτέλειας και να παραμείνουν στα χέρια των Τούρκων όλα τα κάστρα και τα εδάφη που είχαν στο μεταξύ κατακτήσει.

Ύστερα από την αποτυχημένη προσέγγιση, ο Μωάμεθ Β' κάλεσε πολεμικό συμβούλιο και κατόπιν έβγαλε λόγο προς τους στρατιώτες του, ζητώντας του θάρρος και σταθερότητα.

Τόνισε ότι υπάρχουν τρεις προϋποθέσεις για έναν επιτυχή πόλεμο: η επιθυμία (για τη νίκη), η ντροπή (για την ήττα) και η υπακοή στους ηγέτες.

Επίσης δήλωσε με όρκο πως ο ίδιος ήθελε μόνο τα τείχη και τα οικοδομήματα της πόλης και πως αφήνει στο στρατό του όλα τα άλλα. Υπογράμμισε πως υπάρχουν θησαυροί μέσα στα κτήρια και κυρίως στις εκκλησίες και πως θα επωφεληθούν από τον εξανδραποδισμό των κατοίκων, ανάμεσά τους υπήρχαν πολλές νέες γυναίκες. Τέλος διέταξε νηστεία και προσευχή. Η επίθεση ορίστηκε για την νύχτα της 29ης Μαΐου.

Στις 28 Μαΐου συντελέστηκε μεγάλη ακολουθία στην Αγία Σοφία, η τελευταία χριστιανική ακολουθία που πραγματοποιήθηκε στην περίφημη εκκλησία της πόλης, την οποία παρακολούθησε πλήθος αξιωματούχων και πιστών.

Ο Κωνσταντίνος ΙΑ' σε λόγο προς τον λαό του, όπως τον διασώζει ο Σφραντζής, τον προέτρεψε να αντισταθεί γενναία, λέγοντας ότι οι Τούρκοι "υποστηρίζονται από όπλα, ιππικό, πυροβολικό και την αριθμητική τους υπεροχή, εμείς όμως στηριζόμεθα πρώτα στον Θεό και Σωτήρα μας και κατόπιν στα χέρια μας και στην δύναμή μας που μας έχει χαρίσει ο ίδιος ο Θεός".

Ο Κωνσταντίνος ολοκλήρωσε την ομιλία του ως εξής:

...Γνωρίσατε λοιπόν τούτο: Εάν ειλικρινά υπακούσετε ό,τι σας διέταξα, ελπίζω ότι, με τη βοήθεια του Θεού, θα αποφύγουμε τη δίκαιη τιμωρία Του, που κρέμεται επάνω μας.

Την Τρίτη το βράδυ, 29 Μαΐου, μεταξύ 01.00 και 02.00, εκδηλώθηκε γενική τουρκική επίθεση. Μόλις δόθηκε το σύνθημα η πόλη υπέστη συνδυασμένη επίθεση από τρεις πλευρές συγχρόνως.

Οι Βυζαντινοί κατάφεραν να αποκόψουν τις υπόγειες σήραγγες απ' όπου οι Τούρκοι προσπάθησαν να περάσουν κάτω από τα τείχη.

Παρόλο που στις επιθέσεις ήταν περισσότεροι αριθμητικά, οι Βυζαντινοί τους απώθησαν αρκετές φορές προκαλώντας τους τρομερές απώλειες.

Οι δύο πρώτες επιθέσεις αποκρούστηκαν. Όμως ο Μωάμεθ Β' οργάνωσε πολύ προσεκτικά την τρίτη και τελευταία επίθεση.

Με ιδιαίτερη επιμονή οι Τούρκοι επιτέθηκαν κατά του μέρους των τειχών το οποίο ήταν κοντά στην πύλη του Αγίου Ρωμανού (Πέμπτον), όπου πολεμούσε και ο ίδιος ο Αυτοκράτορας.

Ένας από τους κύριους υπερασπιστές της πόλης, ο Γενουάτης Ιουστινιάνι, τραυματίστηκε σοβαρά και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τον αγώνα.

Αυτή η απώλεια υπήρξε ανεπανόρθωτη για τους Βυζαντινούς. Στα τείχη δημιουργούνταν συνεχώς ρήγματα και ο Αυτοκράτορας, πολεμώντας ως απλός στρατιώτης, έπεσε στη μάχη.

Μετά τον θάνατο του Κωνσταντίνου οι Τούρκοι όρμησαν μέσα στην πόλη, αρχίζοντας μαζικές λεηλασίες. Ένα μεγάλο πλήθος πολιτών κατέφυγε στην Αγία Σοφία, ελπίζοντας να βρει εκεί ασφάλεια. Αλλά οι Τούρκοι διέρρηξαν την κεντρική πύλη και όρμησαν μέσα στην εκκλησία όπου έσφαξαν το πλήθος.

Την ημέρα της πτώσης της Κωνσταντινούπολης, ή πιθανόν την επόμενη, ο Σουλτάνος εισήλθε επίσημα στην πόλη και πήγε στην Αγία Σοφία, όπου και προσευχήθηκε. Κατόπιν ο Πορθητής εγκαταστάθηκε στα αυτοκρατορικά ανάκτορα των Βλαχερνών.

Η Ορθόδοξη Βυζαντινή Αυτοκρατορία έπαψε πια να υφίσταται και στη θέση της ιδρύθηκε και αναπτύχθηκε η Μωαμεθανική Οθωμανική Αυτοκρατορία, της οποίας η πρωτεύουσα μεταφέρθηκε από την Αδριανούπολη στην Κωνσταντινούπολη που ονομάστηκε από τους Τούρκους Ιστανμπούλ (από τη φράση εις την πόλιν) και παρέμεινε έδρα του κράτους ως την οριστική κατάλυσή του το 1922, οπότε και άρχισε η ιστορία της σύγχρονης Τουρκίας.

Πηγή: Wikipedia

Απογειώθηκε το Space X, το πρώτο διαστημόπλοιο ιδιωτικής κατασκευής

Απογειώθηκε, από το Κέηπ Κανάβεραλ, το πρώτο διαστημόπλοιο ιδιωτικής κατασκευής, της Space X, εταιρείας τεχνολογιών εξερεύνησης του διαστήματος. Η αρχική εκτόξευση στο ύψος των 340 χιλιομέτρων πάνω από τη γη κράτησε κάτι λιγότερο από 10 λεπτά. Μέσα σε πολύ λίγο χρόνο, η μη επανδρωμένη κάψουλα που ονομάζεται Dragon (Δράκος) άνοιξε τα ηλιακά πλαίσιά της. Σε περίπου 2 μέρες θα προσεγγίσει τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) και αν όλες οι μανούβρες πάνε καλά, τότε οι αστροναύτες που βρίσκονται εκεί θα συνδεθούν με την κάψουλα μέσω ενός ρομποτικού βραχίονα. Έπειτα θα αδειάσουν το Dragon από τρόφιμα, νερό και εξοπλισμό που ανέρχεται στα 500 κιλά. Η αποστολή έχει πολύ μεγάλη σημασία διότι σηματοδοτεί μια μεγάλη αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο οι ΗΠΑ επιθυμούν να διαμορφώσουν τη διαστημική πολιτική τους. Η Nasa προσπαθεί να «ξεφορτωθεί» πτήσεις ρουτίνας σε χαμηλή τροχιά, δίνοντας τες στην εμπορική βιομηχανία - όπως με παρόμοιο τρόπο κάνουν οι μεγάλοι οργανισμοί όταν άλλοι διαχειρίζονται γι’ αυτούς τα λογιστικά ή τις πληροφορικές υποδομές τους. Ο μη επανδρωμένος πύραυλος Falcon 9 που μετέφερε τον Dragon εκτοξεύτηκε στις 03:44 τοπική ώρα (10:44 ώρα Ελλάδας) από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ, από έναν ανακαινισμένο βατήρα εκτόξευσης, στα νότια του σημείου απ' όπου μέχρι πρόσφατα πραγματοποιούσε τις δικές της αποστολές η NASA. Δέκα λεπτά αργότερα ο πύραυλος έθεσε σε τροχιά τον Dragon ο οποίος μεταφέρει εφόδια βάρους 544 κιλών στο πλήρωμα του ISS. "Αισθάνομαι σαν να μου έφυγε ένα τεράστιο βάρος», έγραψε στο Twitter ο ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας, Ίλον Μασκ όταν ο Dragon ανέπτυξε τα ηλιακά πάνελ που διαθέτει, κάνοντας το πρώτο από τα πολλά βήματα που πρέπει ακόμη να γίνουν μέχρι να του δοθεί η άδεια για να προσδεθεί στο Διεθνή Σταθμό. "Κάθε εκτόξευση είναι συναρπαστική, όμως αυτή εδώ είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακή επειδή συνιστά την πιθανότητα μιας νέας εποχής στα διαστημικά ταξίδια», ανέφερε σε ανακοίνωσή του ο Τζον Χόλντρεν, ο σύμβουλος του προέδρου των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα σε θέματα επιστημών. Η NASA ελπίζει ότι σταδιακά εταιρείες όπως η SpaceX (ή Space Exploration Technologies, όπως είναι το πλήρες όνομά της) θα αναλάβουν το έργο της μεταφοράς φορτίων και αργότερα και αστροναυτών στον ISS. Σήμερα, η αμερικανική διαστημική υπηρεσία βασίζεται στη Ρωσία για να μεταφέρει πλήρωμα στον ISS, κάτι που της κοστίζει περισσότερα από 60 εκατομμύρια δολάρια κατ' άτομο. Η SpaceX και άλλη μία εταιρεία, η Orbital Sciences Corp έχουν ήδη συνάψει συμβόλαια συνολικής αξίας 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων, αναλάμβοντας την υποχρέωση να μεταφέρουν εφόδια στον ISS. Η SpaceX είναι επίσης μία από τις τέσσερις εταιρείες που συναγωνίζονται ποια θα κατασκευάσει «διαστημικά ταξί» που θα μεταφέρουν αστροναύτες, τουρίστες και ερευνητές στο διάστημα. www.kathimerini.gr με πληροφορίες από BBC και ΑΜΠΕ

Τὸ καλοκαίρι

 

Ὁ κόσμος λάμπει
σὰν ἕνα ἀστέρι,
βουνὰ καὶ κάμποι,
δένδρα, νερά,
γιορτάζουν πάλι,
καθὼς προβάλει
τὸ καλοκαίρι.
Θεοῦ χαρά!

Φωνοῦλες γέλια
φέρνει τ᾿ ἀγέρι
μέσ᾿ ἀπ᾿ τ᾿ ἀμπέλια
τὰ καρπερά.
Παιδιὰ ἀγγελούδια
ψέλνουν τραγούδια
στὸ καλοκαίρι.
Θεοῦ χαρά!

Τὴν ὥρα τούτη
σκορπᾶ ἕνα χέρι
χάδια καὶ πλούτη,
κι ἡ γῆ φορᾶ,
σὰν μιὰ πορφύρα.
Ζωῆς πλημμύρα
τὸ καλοκαίρι.
Θεοῦ χαρά!

Ἡ φύσις πέρα
ὦ νέοι καὶ γέροι,
σὰ μιὰ μητέρα
μᾶς καρτερᾶ.
Ἡ φύσις ὅλη
σὰν περιβόλι
τὸ καλοκαίρι.
Θεοῦ χαρά!

Κωστής Παλαμάς