Η Αλχημεία Στο Ανατολικό Ισλάμ

    Η Αλχημεία την οποία οι Μουσουλμάνοι κληρονόμησαν από την Αίγυπτο, συνέβαλε στην ανάπτυξη της χημείας με πολλές τυχαίες ανακαλύψεις και με τη μέθοδό της, που υπήρξε η περισσότερο επιστημονική από όλες τις άλλες κατά το Μεσαίωνα.

   
  Οι Μουσουλμάνοι σοφοί πίστευαν ότι όλα τα μέταλλα αποτελούνταν από την ίδια ουσία και ότι μπορούσαν, κατά συνέπεια, να μετατρέψουν ένα μέταλλο σε άλλο. Οι αλχημιστές επεδίωκαν να μεταβάλλουν τα βασικά μέταλλα, όπως τον σίδηρο, τον χαλκό, τον μόλυβδο ή τον κασσίτερο σε άργυρο και σε χρυσό.

   Η «φιλοσοφική λίθος» ήταν ουσία –την οποία ο άνθρωπος πάντοτε επεδίωκε να γνωρίσει, πλην όμως δε βρήκε ακόμη- με την οποία, μέσω του κατάλληλου χειρισμού, θα πραγματοποιούσε τη μετατροπή αυτή. Το αίμα, τα μαλλιά, τα απορρίμματα και άλλα υλικά χρησιμοποιούνταν σε συνδυασμό με διάφορα αντιδραστήρια, και υποβάλλονταν σε υψηλή θερμοκρασία, σε εξαέρωση, στο φως του ήλιου, για να εξακριβωθεί αν περιέχουν τη μαγική εκείνη ουσία «αλ – ικσίρ». Αυτός που θα γνώριζε το ελιξίριο εκείνο, θα μπορούσε να επιμηκύνει κατά βούληση τη ζωή του.

   Ο διασημότερος αλχημιστής ήταν ο Ζαβίρ Ίμπν Χέϊαν (702 – 765), γνωστός στην Ευρώπη με το όνομα Γκεμπίρ. Γιός φαρμακοποιού της Κούφας, άσκησε κατ’ αρχάς την ιατρική, κατόπιν όμως δαπάνησε τον περισσότερο χρόνο της ζωής του μεταξύ του άμβικος και της χοάνης. Τα εκατό και πλέον έργα που αποδίδονται στην πένα του, υπήρξαν έργο άγνωστων συγγραφέων, κυρίως του 10^ου αιώνα. Πολλά απ’ αυτά μεταφράστηκαν στα λατινικά και συνέβαλαν πολύ στην ανάπτυξη της ευρωπαϊκής χημείας. Μετά τον 10^ο αιώνα, η επιστήμη της χημείας, όπως και οι άλλες επιστήμες, έδωσε τη θέση της στον αποκρυφισμό και μόνο μετά από τρακόσια έτη αναστήθηκε και πάλι. 

Πηγή: Will Durant "Παγκόσμιος Ιστορία Του Πολιτισμού"